دلم ديوانه ي توست 

در خلوت دلم ، در همنشيني با غمها ببين كه چگونه ميريزد اشك از اين چشمها

اين چشمهاي خيس ، همان چشمهاييست كه تو خيره به آن بودي در لحظه ديدار

ميفهمي معناي دلتنگ شدن را ، ميفهمي معني انتظار را؟

نه ! دلتنگي آن نيست كه مرا اينگونه محكوم به سكوت كرده است

انتظار آن نيست كه اينگونه مرا محكوم به بيقراري كرده است

خيالي نيست ، من همچنان با خيال تو سر ميكنم پس بيخيال...

بگذار در حال خودم باشم ، بگذار همچنان من ديوانه ديوانه ات باشم

مزاحم خلوتم نشو ، اگر مرا ميخواهي سد راه اشكهايم نشو....

بگذار آرام شوم ، بگذار هر چه غم در دلم انباشته ، خالي شود....

اين همان راهيست كه هم تو خواستي در آن باشي  

و هم من خواستم تا آخرش با تو بمانم

پس چرا به بيراهه ميروي، چرا مرا جا گذاشتي و براي خودت ميروي؟

مرحبا ، تو ديگر كيستي ، دست هر چه بي وفاست را از پشت بستي....

خودم ميدانم بد درديست عاشقي و همچنان بيمارم ، تا كجا ميخواهي بماني ؟  

تا هر جا باشي من نيز ميمانم...

عشق من هر از گاهي به يادم باشي بد نيست ،  

هر از گاهي هواي مرا داشته باشي جرم نيست

چه كنم ، دلم ديوانه ي توست ، هوايش را داشته باش كه  

دلم تمام دلخوشي اش به توست... 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: